10 ♥

Biegłam do jego domu, to tego samego domu, z którego godzinę wcześniej wybiegłam z płaczem. Wiem jedno. On mnie kocha. Jestem dla niego numerem jeden, tym cholernym oczkiem w głowie. Jego dziewczynką bez wad, za którą oddałby całe swoje życie. Z całego serca proszę, żeby to wszystko się już ułożyło. Drzwi otworzył mi chłopak, a ja od razu wskoczyłam w jego ramiona. Maciek? Od początku naszego związku wszystkie moje problemy tworzą się dzięki jego osobie. Ale po prostu wszystko mu wybaczam. Jestem z tym człowiekiem niecały miesiąc, a kocham tak, jakbym była bynajmniej rok. I nie stracił diametralnie mojego zaufania. Dziwne, co?
-Dzwonił Kacper- powiedział pokazując na swój telefon- Wszystko się wyjaśniło, Twój tata się do wszystkiego przyznał i tylko tyle wiem, ale zaraz tu będzie i wszystkiego się dowiemy- uśmiechnął się przy okazji całując mnie w czubek głowy.
-Przepraszam- powiedziałam patrząc mu prosto w oczy, ale ten ujął moją twarz w dłonie i to on przeprosił. Przenieśliśmy się na kanapę i jak na jakieś skazanie czekaliśmy na młodego libero. Po jakiś dwudziestu trzech, albo czterech minutach wbiegł do domu zdyszany jak stary pies. Uprzednio wręczając mu szklankę wody czekałam na jakieś wiadomości od niego.Wymownym wzrokiem cały czas mu się przyglądałam, a ten patrzył na mnie jak na wariatkę.
-Kacper, nie wkurzaj mnie, co się dzieje w domu?- spytałam brata
-No tak jak wspominałem, tata się przyznał, razem z mamą naskoczyliśmy na niego, mama powiedziała, że jest nikim, skoro tak potraktował swoją własną córkę, no właśnie i na jakiś czas przeprowadziła się do nas, a że lepiej by było, żeby choć dzisiaj spała na kanapie, ty będziesz spała u mnie, a ja pójdę na kanapę- powiedział.
-Nie ma takiej potrzeby, zostanę dzisiaj tutaj i tak nie umiałabym spojrzeć teraz w oczy mamie, to przecież przeze mnie pokłóciła się z tatą- uznałam, całkowicie opadając głową na ramię Muzaja. Nie miałam już dzisiaj sił na nic- Kacper, przywiózłbyś mi książki i  jakieś ubrania na jutro?- zapytałam swojego brata posyłając mu słodkie spojrzenie.
-Tak, młoda damo, idziesz się zaraz wykąpać i spać, przypominam, że o 23 miałaś już zasypiać, nie chcę kolejnych skarg na Twój temat od nauczycieli- zachichotał Muzaj.
-I chyba nie zapomniałaś, że za tydzień mamy studniówkę?- przypomniał mi Piechocki.
Kompletnie o niej zapomniałam! I zaczynamy odwieczny problem każdej kobiety. Pozostało mi zaledwie siedem dni na znalezienie sukienki. Nosz kurde mać!
-Masz już partnerkę?- spytałam z ciekawością blondyna.
-Nie, ale wiem, że ty masz już partnera- stwierdził patrząc wymownie na atakującego.
-Pff! Ja z nim nigdzie nie idę- krzyknęłam, przy okazji pokazując siatkarzowi język.

-Dobra, ja zostawiam Was samych, tylko za jakiś kwadrans przywiozę Ci te rzeczy, więc nie szalejcie jeszcze za bardzo- zachichotał ubierając kurtkę. W międzyczasie kiedy ja wzięłam kąpiel, siatkarz zrobił nam kanapki. Ubrałam czarną koszulkę bełchatowskiego klubu z numerem mojego chłopaka. Zjadłam posłusznie kolację i położyłam się na wielkim, drewnianym łóżku. Już po chwili obok mnie położył się brunet, po którego torsie spływały jeszcze krople wody. 
-Jutro punkt 7:30 pobudka- powiedziałam entuzjastycznie, przytulając się do chłopaka.
-Ranisz- westchnął- Mam trening dopiero na trzynastą- marudził
-Też Cię kocham- pocałowałam go w szyję.
-Ja Ciebie też mała- znowu oddał pocałunek na samym czubku mojej głowy.
-Mała to jest Twoja...- chciałam odgryźć mu się cienką ripostą, ale ten przerwał mi.
-Kia?- zachichotał chwaląc się po raz kolejnym swoim własnym samochodem.

__________________________________________________

Niby to co urocze szybko staje się nudne :x

Nie, to wcale nie moja wrodzona ironia! ♥

No, ale może dla Waszego i mojego dobra

to opowiadanie nabierze trochę słodkości? xD

Dobrze powiedziałam? XD

Nie ważne, dziękuję za 11tyś wyświetleń! ♥

 Naivy.

xx.